2 weken na terugkomst: een foto verslag van de reis

Inmiddels hebben we een heel aantal van onze foto's geselecteerd en een aantal daarvan willen we graag hier laten zien! Hopelijk krijg je zo een beeld van hoe onze reis is geweest. De filmpjes volgen later nog, dat zal nog heel wat tijd, zweet en tranen van Joachim gaan kosten ;)

Tolpoortjes in Frankrijk en Spanje. Niet echt boeiend, wel (te) veel aanwezig...

Een andere Nederlandse Land Rover! Was in, ehm, Frankrijk, of toch Spanje? Naja, ging ook naar het zuiden.

Marokko! Een van die prachtige kronkelweggetjes door de heuvels... hebben we van genoten, steeds weer.

 

De auto van de zandkonijntjes

 

Met zn allen soep eten op de stoep bij de monteur. Dit zou uiteindelijk de 1e van 4 monteurs zijn die ons uiteindelijk hebben moeten helpen. Wel aardig, we mochten bij hem thuis logeren! We waren hier met Jan-Willem en Sanne van de zandkonijntjes, Gert Jan en Jans van RoadSideRepair en twee gasten van hun, Ingrid en Olivier . Gezellige mensen om een tijd samen mee op te trekken!

De auto van Gert Jan en Jans, voordat we een lege rivierbedding in zouden rijden omdat... naja, omdat dat gewoon erg leuk was!

De rivierbedding van binnen, met op dit moment een dooie boom op de weg. Daar wist onze lier gelukkig wel raad mee!

 

Scenery in Marokko; overal gehuchtjes...

  

En nog een gehuchtje.

 

Perfect zicht door onze voorruit! Ach ja, aan die strepen raak je snel genoeg gewend. Weer zo'n mooi haarspeldbochtje.

  

Scenery.

  

Zo'n befaamd gehuchtje van binnenuit, met wederom mooie streepjes op de ruit.

Kijk, onze sponsorstickers zijn goed blijven zitten tijdens het rijden!

 Af en toe kwamen er nog brommertjes langs, mooi gezicht met zo'n gewaad.

Ook in Marokko kenden ze de Land Rovers; hoewel, eigenlijk waren dit Santana's, maar onder de motorkap zijn die natuurlijk precies hetzelfde. Dat wil zeggen, voordat wij onze motor vervingen. Toen we onderweg dus problemen hadden en een nieuwe waterpomp nodig hadden, was hier lastig aan te komen omdat wij een nieuwer motortype in het vooronder hadden liggen!

 Omgeving in de Westelijke Sahara, ofwel zuid Marokko. Hier reden we nog op het asfalt, maar snel zou dat veranderen...

 

Jawel, de Sahara! Helaas staan de meeste foto's slechts in onze geheugens geprint; het hobbelen in de auto maakte het te lastig om veel foto's en filmpjes te maken. Mooi was het zeker wel, dat kunnen we jullie garanderen!

 

Waterput bij een gehuchtje ergens aan de rand van de Sahara.

 Nationaal park in zuid Mauritanie. Was de trots van het land geloof ik, maar was niet zo heel bijzonder.

 

Op de ferry over de rivier de Gambia, vlakbij de finish in Banjul! Mooi versierd met slingers en balonnetjes.

Omgeving in Gambia; veel rood zand maar vooral ook groene begroeiing! Wat een opluchting na de droogte van de woestijn.

 

De laatste rit... voor ons dan. Onderweg naar Sohm, het dorpje waar de auto hopelijk nog lang dienst zal blijven doen als ambulance.

 

Tijdens de ontvangst in Sohm. Miscommunicatie had ervoor gezorgd dat er niet het welkom klaar stond dat ze ons hadden willen geven, maar toch hebben we een mooie tijd gehad. Hebben een tijd lang alle technische details van de auto uitgelegd en daar waren ze erg blij mee! Sowieso waren ze natuurlijk blij met de auto ;)

 

Waterput in een ander dorp, waar we op controle waren om een eerder geholpen project te bekijken.

 

Onderweg naar een eiland in een rivier over een heeeel mooi zandweggetje.

 

Ongeveer het laatste dat we hebben gedaan; een dorp opzoeken op een eilandje in een rivier. Geweldige ontvangst, aardige mensen, veel gedans. Bleek er achteraf te stikken van de wietplantages, dus dat verklaarde de rijkdom op zo'n achteraf plekje om te wonen. Mensen in uniform zouden direct omgelegd worden, werd er gedreigd, en toch vonden ze dat zij in aanmerking zouden mogen komen voor de status van ontwikkelingsproject. Rare jongens, die Gambianen...

Terug(blik) in Nederland...

goed; het vliegtuig is weer geland, Joachim's ouders en Hannah hebben ons opgewacht en 1 koffer is in Frankfurt achtergelaten: we zijn weer thuis!! Zelf ben ik naar mijn ouders gegaan om daar een dagje bij te komen voordat ik er weer een weekendje op uit ga met mede-studenten. Meteen een eerste lading met verhalen verteld, al hadden ze al veel meegekregen via de blog en het sms-board. Toch wel handige media ;) Nu nog even wat reflecteren voordat ik vroeg naar bed ga.


Naast de felicitaties van andere teams dat we het ondanks de problemen toch hebben gehaald tot Banjul, kwam ook vaak de vraag of we nog steeds deze auto hadden gekozen als we zouden weten wat er daarmee op ons pad zou komen. En eerlijk gezegd is die vraag niet makkelijk te beantwoorden! Op de eenvoudigste manier zouden we kunnen zeggen dat we een haat-liefde relatie opgebouwd hebben met de auto. Tijdens de voorbereidingen hebben we al een flinke portie geduld en doorzettingsvermogen moeten aanspreken; maar onderweg naar Gambia hebben we toch enkele malen aan opgeven gedacht. En nu we de wagen afgegeven hebben aan het project kunnen we slechts hopen en bidden dat ze er goed mee om zullen gaan, zodat ze nog jaren dienst zal kunnen doen.

Maar aan de andere kant, we hebben nu zulke bijzondere dingen met deze auto meegemaakt die we ons leven lang niet meer zullen vergeten. Het motorgeluid was fenomenaal en onbewust bleef ik altijd gespannen luisteren naar bijzondere afwijkingen, wat gaf dat een kick! En alle herinneringen aan het harde werken vervaagden toen we de blije gezichten van de mensen van Sohm zagen en merkten hoe graag ze alle details van de auto wilden weten. We weten dat zo veel delen van de auto nog wel echt in goede staat zijn, dat we er van overtuigd zijn dat met het nodige de auto nog zeker 10, misschien wel 20 jaar mee zal kunnen gaan! Dus was het een goede keuze om deze auto mee te nemen of hadden we toch een oerdegelijke Toyota moeten nemen? We weten het niet, laat de tijd dat maar uitwijzen...

Los daarvan; we hebben een prachtige tijd gehad waarbij we uiteindelijk ook hebben kunnen genieten van het land en de mensen. Iedereen; Zandkonijntjes, RoadSideRepair, alle andere Challengers en iedereen die betrokken is geweest bij ons: bedankt!

Twent Rover

Eerste daagjes Gambia!

Pff blog vertraging blog vertraging, maar we zijn hier ook zoo druk!

Gister hebben we een erg leuke dag gehad, de auto is helemaal opgeruimd, inc de zak aardappels die we bedoeld hadden om de eerste week op te eten.. Ach was de oorzaak van de stank ook weer achterhaald ;-)

Nadat we alles hadden opgeruimd vertrokken we naar Kartung, in het zuiden langs de kust van Gambia. Het is een vrij grote plaats waar we ook hartelijk werden ontvangen. In eerdere jaren is die plek ook de plaats geweest waar de challenge finishte, maar ivm prijzen en ander en oorzaken is dat veranderd naar onze huidige slaapplek, het Lemon Creek hotel. Nu we hebben gezien hoe het er daar uitzag, moeten we ook eerlijk zeggen dat we wel blij zijn met de huidige keuze. Het strand is hier schoner, de toiletten zijn beter evenals de hele look van het hotel eigenlijk. Alleen zijn de prijzen in Kartung beter voor zowel het bier, de frisdranken als de kamers. Ook wel wat waard, maar de luxe hier is goedverdiend na de lange tocht. En voor Nederlandse begrippen is het hier ook zeker niet duur!

Na het feestelijke welkom zijn we gaan voetballen tegen de plaatselijke voetbal ploeg. Dat was een heel festijn! Beidde teams hadden mooie shirts en er werd ook een heuse scheids aangesteld. Het veld bestond uit een mooie zanderige vlakte met hier en daar (hoge) pollen gras die de bal soms een verrassende wending lieten nemen. Hoewel ik als cameraman natuurlijk langs de kant stond om alles vast te leggen, heb ik daar achteraf wel spijt van. Het is met zoveel beeldmateriaal moeilijk om te ontkennen dat we 4-2 verloren hebben, waarbij ons tweede goal uit een penalty kwam waarover ik wel mijn bedenkingen had. Maar niet getreurd de Gambiaanse jongens waren beretrots met hun overwinning en zullen die ongetwijfeld tot lang na ons vertrek hebben gevierd.

Na weer een heerlijke nacht slapen in de luxe van een privé tent gelegen aan het mooiste zwembad van de omringende 150 meter (daarna begint de zee en die vindt ik toch wel net iets mooier..) hebben zowel Gert Jan als ik heerlijk kunnen slapen. We hebben van teams die in het hotel zijn gaan slapen twee tenten gekregen die we goed gebruiken. Het is heerlijk om wat meer ruimte te hebben om al je spullen uit te stallen en niet alles weer in de juiste vakjes terug te proppen nadat je iets kleins hebt moeten pakken. De auto was mooi en werkte prima, maar na 20 dagen overleven heb je echt wel behoefte aan iets meer sta ruimte en wil je ook wel eens op kunnen staan zonder direct je hoofd te stoten tegen het plafond… Daarna gelukkig een heerlijke lunch met scrambled egg, gebakken broodjes en heerlijke verse sap.

Vanmorgen zouden we naar Riders for Health gaan, alles was gepland voor een vertrek om 10u 's ochtends maar het moest weer eens Afrikaans anders zijn! Vandaag was plots uitgeroepen tot de landelijke cleaningday waarop iedereen zijn stoeppie moest vegen en de rommel langs de weg op moest ruimen. Als gevolg daarvan was er ook geen mogelijkheid tot motorisch vervoer op de wegen en konden we tot 1pm lekker luieren. Uiteraard hebben we dat niet gedaan :) We hebben een lange tijd gesproken met een carpenter die voor het hotel stoelen, tafels en andere houten objecten maakt, een erg interessante en intelligente man die ons veel kon vertellen over de geschiedenis en de huidige politieke situatie in Gambia. Er wordt wel eens gezegd dat de beste monoloog een dialoog niet kan evenaren, maar deze man heeft een half uur zo interessant lopen vertellen dat ik denk dat dit weer de uitzondering op de regel moet zijn. Hij wist zoveel en dacht zo goed zelf na, hij zou zelf bijna mee moeten doen aan de aanstaande verkiezingen..

Maar om 1.30pm konden we dan eindelijk vertrekken. Het was niet ver rijden naar Riders en ook daar werden we weer hartelijk ontvangen. Riders is een erg professionele organisatie die 180 verschillende auto's en 180 motoren onderhoud voor medisch transport en ondersteuning in heel Gambia. Erg positief en het red vele levens. In totaal werden vandaag 1 auto's en 7 motoren achter gelaten om hun crew aan te vullen.

Toen we evenlater thuis kwamen hebben we nog heerlijk kunnen genieten van de zee en haar prachtige golven. Wat is de zee hier lekker (afgezien van het vele zeewier dan). Ze zijns vaak manshoog, en als je geluk hebt nog veel hoger. Heerlijk om daar dan in te duiken en vervolgens snel je zwembroek weer omhoog te hijssen voordat je de volgende aan ziet komen. Wat een kracht zit er in zoiets.. Heerlijk!

Nu zo lekker slapen en dan morgenvroeg weer op pad, meer updates volgen!

zo heb je internet, en zo heb je dat een paar dagen niet..

Nou nou nou, een paar dagen geen internet en je loopt gelijk een heel eind achter! Want wat is er veel gebeurd de afgelopen dagen.. Sinds de laatste update uit Mauretanië hebben we nog 1 keer de waterpomp vervangen (de 3e in totaal) maar verder hebben we eindelijk van een zorgeloze reis kunnen genieten!

De eerste zorgeloze dag was de trip naar de Senegalese grens (vanuit Mauretanië) De rit daarheen was erg mooi, door een natuurgebied heen, om de erg corrupte grenspost Rosso te vermijden. Dat werkte helaas niet helemaal want toen we aankwamen bij onze grenspost bleken de douaniers andere ideeën te hebben. Op brutale wijze verwachten ze van ons €250 per auto om de grens over te mogen, en dat was dan nog wel zonder dat we via Dakar mochten reizen. Daar was natuurlijk niemand van ons het mee eens. Wij zaten bovendien nog met het punt dat we Richard, de Engelse acteur die de film voor Holmwoods zou presenteren opgehaald moest worden in Dakar..

Na een nachtje slapen aan de grens, de lokale kinderen veel wegsturen van de auto's (helaas hebben ze wel enkele dingen kunnen stelen, gelukkig niet van ons) en politieke telefoontjes waren zowel wij als de Senegalese douaniers het zat. We mochten voor €50 smeergeld oversteken, kregen een douanier mee die zou controleren dat we de auto niet per ongeluk zouden achter laten in Senegal (iets met een officiële regel dat auto's ouder dan 5 jaar niet in Senegal mogen worden ingevoerd) en konden we via Dakar! Persoonlijk heb ik het vreugdedansje overgeslagen, maar ik denk dat de vrolijkheid van andere teams daarvoor ruimschoots had goedgemaakt. We konden door!

Na een lange rit (iedereen had slecht geslapen door muggen en gebrek aan rust) kwamen we aan in de officiële finishplek van Parijs Dakar; Lac Rose. Het was erg mooi om daar aan te komen en te genieten van de rust die we kregen. Er was een zwembad, koude (!) cola en bier en een overheerlijke douche. Meer konden we niet wensen!

Meer updates over hoe het verder is gelopen volgt morgen, want ja na zo'n lange stilte moet je wel weer wennen aan al dat lees/typwerk..


p.s. spoiler: we hebben Gambia gehaald en slapen nu in Banjul :-D

Mauretanie

Heej! Even toevallig internet in Mauretanie. Snel wat typen :-)

In Mauretanie is geen rooming van de GSM providers waardoor we hier geen telefoon verkeer hebben. Erg jammer want daardoor kunnen we het SMS board nu niet bijhouden. Waar mogelijk sturen we korte berichten via mail.

Helaas waren de afgelopen dagen erg zwaar voor de auto. Er hebben zich twee problemen voorgedaan die erg lastig op te lossen waren. De waterpomp was kapot, en helaas had de tijdelijke oplossing niet gewerkt. Na 1 dag zoeken (en dus vertraging) eindelijk gevonden en ingebouwd! Helaas door de vertraging wel de hele nacht door moeten rijden om op tijd bij de grens in Mauritanië te komen (1000km verder). Om 21.45u 's avonds zijn we vertrokken, en om iets over 12 's middags kwamen we bij de grens aan. En maar 1.5 uur geslapen langs de kant van de weg :-) Het was gelukkig erg rustig op de weg, slechts enkele tegenliggers en de weg was ook aardig onderhouden waardoor we redelijk door konden rijden. Het was wel ff close!

Toen we aankwamen in Mauretanie bleek echter dat de tussenbak kapot was, waarschijnlijk door heel veel pech, pech en pech en is er een scheurtje ingekomen en hebben de hogere snelheden die we moesten rijden ervoor gezorgd dat de bak helemaal is overleden.

Op dit moment zijn er 3 mensen mee bezig, terwijl GJ en ik ff uitrusten. De groep is verder de Sahara in en wij hebben een persoonlijke gids geregeld die ons gaat begeleiden om weer bij de groep te komen.

Met ons samen gaat het prima, we kunnen het goed samen vinden ondanks de vele tegenslagen zo. Uiteraard hebben we het af en toe wel lastig met sinds aankomst in Marokko elke dag wel een probleem. We proberen gemotiveerd te blijven want elke reparatie brengt de auto weer dichterbij!

Ce tout voor nu, tot snel weer!

Enkele foto's

Vandaag toch de tijd gehad wat foto's van de dag uit te zoeken! Hier zijn ze, geniet ervan!

Even een snelle post!

Dag vriendjes en vriendinnetjes!

Niet veel tijd om dat we snel moeten vertrekken (het tijdsverschil is 2 uur dus het is hier nog vroeg ;-) We zitten nu op 1 dag rijden van Tafraout. Vanaf daar gaan we door de westelijke sahara richting Mauretanië.
Gisteren zijn we door de Atlas gebergte gereden, maximale hoogte was 2900m en daar was het uitzicht werkelijk prachtig! Het was qua temperatuur ook even wennen natuurlijk!
Het rijden daar was één grote thrill, krappe bochten, brede tegenliggers en vaak geen vangrails naar beneden. Wat was dat leuk!!

Hier twee fotos om met jullie te delen

We gaan weer lekker verder en de volgende post wordt weer wat uitgebreider!